KENDİMİZE SÖYLEDİĞİMİZ YALANLAR
İnsanoğlu garip bir yaratık. Bahsettiği, aradığı her şeyden ilk önce kendi yoksun. Bunlardan en önemlisi dürüstlük. Bence, ben de dahil olmak üzere, hiç birimiz kendimize karşı dürüst değiliz. Karşımızdaki kişileri kandırmaya çalıştığımız yetmezmiş gibi bir de kendimizi kandırıyoruz. Karşımızdaki bile zaman zaman olanca saflığıyla görürken bu kandırışları, biz kendimizin kör noktasında kalıyoruz.
Bütün o söylediğimiz yalanlar arasında, kendimize söylediklerimiz en acı. Çünkü katili de biziz, maktülü de. Parmağımız tetikte, namlunun kafamızda olduğundan bihaber, yüzümüzde ise kendimizi kandırmış olmanın verdiği saf mutluluk… Bazen özgürlüğün yolu ne bir çift kanat sahibi olmak, ne de dünyevi şeylerden uzaklaşmak; kendimize karşı dürüst olmak. İşte o zaman gerçekten açılıyor özgürlüğe giden yol. Siz kendinizi, kendi düşüncelerinizle bağladığınız o zincirlerinizden özgür bırakmadıkça, uzağa kaçmaya çalışmanızın da pek bir manası yok… Ben bunu bir düşünün derim…