Geçmişte yaşanan veya yaşanmayan olaylar için kendini harap etmene gerek yok Çise. Ne o zaman sen şimdiki sendin, ne de fark etmiş olsan dahi o zamanki Oyuncakçı’yı kurtarabilirdin… Geçmişi bugünün penceresinden bakarak zamanın ruhundan koparmak ve ona üzülmek sadece kendine inanmayanların sergileyeceği bir davranıştır.
Herkesin hikâyesi bir yerde bitmek zorunda minik dostum. Kendimizi mutlu eden şeyleri bulmalı ve onların içinde eriyerek yok olmalıyız. Kaybettiklerim ve geride bıraktıklarım için üzgünüm ama kucaklayacaklarım için mutlu ve umutluyum. Sence bu beni ikiyüzlü biri mi yapar?
Çoğunluğun hayallerini terk etmeyi tercih etmesi onları akıllı, akıl hastanelerindekileri ise deli mi yapar? Ya onlar gerçekliği tüm çıplaklığı ile görüp hatırlayanlarsa? Sayıca az olmaları onları haksız yapar mı?